Om te beginnen. - Noukalook the store is eindelijk online. Ik ben er erg trots op. -De handwerklessen lopen lekker. Het zijn heel
gezellige avondjes, nu op maandag én dinsdag, waarop we uiteenlopende dingen
doen. De eén alleen leren verstellen (heeft ondertussen toch maar een
naaimachine gekocht en is aan een babyjurkje begonnen). De ander haakt met zpagetti
en zit even bij te komen. Weer een ander kan alles al (!), maar doet het nu ook. In mijn hoofd ideeën voor gerichte worshops...binnenkort dus in de Noukalook Store.
Mijn sport activiteiten ben ik aan het opvoeren. Ik zag
ineens bobbels op mijn zijbenen. Elke ochtend op de stepper en ook dagelijks de
bbb oefeningen, naast mijn yoga. Hiervoor heb ik wel wat meer energie nodig,
dus om te voorkomen dat ik tussendoor nog meer naturel chips ga eten of me laat
verleiden door een twix heb ik deze shake bedacht: *twee bananen, *een blikje
ananas schijfjes met sap en al, *rosevisé of rode vruchten, *stukjes verse
gember, *citroen of citroensap, *de blaadjes van twee takken verse munt uit de
tuin. Hier giet ik een half pak sojamelk overheen en zet de mixer erop.
Zo heb ik voor twee keer op de dag een heerlijke shake! Door de ananas en gember werkt hij ligt detoxerend en banaan geeft kracht. Als ik merk dat ik nog meer energie te kort kom doe ik er een schepje proteine poeder bij, maar hierbij moet je wel blijven sporten, anders komen er bobbels bij.
Zo heb ik voor twee keer op de dag een heerlijke shake! Door de ananas en gember werkt hij ligt detoxerend en banaan geeft kracht. Als ik merk dat ik nog meer energie te kort kom doe ik er een schepje proteine poeder bij, maar hierbij moet je wel blijven sporten, anders komen er bobbels bij.
Elke dag doe ik aan alles wat. Beetje Noukalook, wat kinderen,
wasje, plukje strijk, plintje tegen de muur (tis echt niet zo’n monsterklus als
ik er elke week twee doe), onkruid wieden, lapje over de wc, jurkje knippen
(morgen in elkaar zetten). Zo beschouw ik mezelf dus meer en meer als een
alround life expert (ho, ik weet nog niet helemaal hoe de liefde in elkaar
steekt!). En dat komt eigenlijk omdat ik het doe zonder dat ik er van baal. Bij
elke bezigheid ben ik steeds intensiever aanwezig. De was ophangen (wat kan dat
lang duren), een blogje typen. Ik laat me niet afleiden. (De achterbuurvrouw
heeft vandaag schilders met een schuurmachine en een radio met vervelende zender uitgenodigd. Op deze
zonovergoten dag, waarop mijn deuren opstaan, ik hier zit te typen, heerlijk
rustig yoga zou kunnen doen in de tuin en een bikiniafdruk op mijn lijf kan laten branden
in een ligstoel, staat er een jongen op een ladder ...), ik adem in en uit,
sluit me niet af van geluiden, maar luister er juist naar, ze gaan me pas
irriteren als ik me er een poos van afgesloten heb en de spanningsboog kapot
springt, dat kost energie. Ook ga ik niet op reis in mijn hoofd, in mijn
zelfgemaakte jumpsuite van dat leuke stofje, langs paden en lanen, terassen en
mensen, me afvragend of het kledingstuk, wat nog gemaakt moet worden, wel past
bij deze gelegenheid. Het komt dus heel duidelijk wel in me op, maar heb mezelf
getraind het niet verder te laten gaan dan: Jumpsuit. Vink. Stip. Adem uit.
Terug naar de handeling. Zo werd ik mentaal steeds sterker, opgeven werd
schaarser. Deze oefening krijgt een steeds dieper fundament door het zitten op
mijn kussentje. Als het ware cultiveer je een sterke geest, die zich minder en
minder bezig houd met onbelangrijke zaken, terwijl er wel steeds meer
zelfvertrouwen ontstaat. Dus die jumpsuite maak ik wel en draag het met
opgeheven hoofd (hij moet alleen nog gemaakt worden). Ik train mezelf om me
niet meer te identificeren met al die gedachten die in me opkomen, maar ze te
laten gaan. Wat overblijft is belangrijk (relatief/vandaag/op dit punt in
mijn leven). Een soort zeef dus. Het goud blijft over.
Stel je voor dat je mee gaat in elke gedachte die opkomt, dat je vindt dat je met alles iets moet. Het zou bakken met energie vreten. Van al dat gepieker zouden we doodmoe worden, hoofdpijn krijgen. De moed zou ons in de schoenen zakken na elk geniaal idee, gevolgd door de beren op de weg. En uiteindelijk deden we helemaal niets meer.
Stel je voor dat je mee gaat in elke gedachte die opkomt, dat je vindt dat je met alles iets moet. Het zou bakken met energie vreten. Van al dat gepieker zouden we doodmoe worden, hoofdpijn krijgen. De moed zou ons in de schoenen zakken na elk geniaal idee, gevolgd door de beren op de weg. En uiteindelijk deden we helemaal niets meer.
Alleen door de ‘mind’ trainen, verdwijnt het piekeren, samen
met schuldgevoel, uitputting en het gevoel ‘Tis allemaal teveel!’. Het mooie is
dat negatieve gedachten (en daarmee nare gevoelens) steeds verder uitfederen. Terwijl
de kracht van ons kunnen, onze intuïtie en zelfvertrouwen groeit en groeit. Je
wordt je beste zelf. Sinds ik gedachten laat gaan, onthoud ik meer! Door steeds
terug te gaan naar mijn adem, mijn onderbuik, het nu, vind ik het helemaal niet
meer erg om nu even de tassen voor morgen klaar te zetten, dat mailtje nog te
sturen, de bakken op straat te zetten en wéér een was erin te doen. Doordat ik
in het nu ben kan ik vervolgens óók tegen mezelf zeggen: “Klaar nu. Fijn dat
alles klaar staat, je zou je nog wel meer willen uitslover he?! Om het nog
beter voor elkaar te krijgen, maar nu ga je óf je meditatie doen, óf vrijen met
Stephen!” (ik kwam er achter dat een keuze aanbieden bij kinderen, om het
risico op scenes te verkleinen, ook
werkt bij mij :)).
Toen deze mind focus zich net ging nestelen in mijn wezen
durfde ik niet meer langs de Vera Moda te lopen (ook niet langs alle andere
winkels), durfde ik niet meer naar de kroeg met mijn vrienden en zag ik gevaar
in elk verlangen van mijn kind. Maar dat is dus het leven. Dat alles zijn de ingrediënten
van mijn oefening. Elk vriend en voorbijganger heeft mij iets te laten zien. Chögyam Trungpa verwoord het ongeveer zo: jij
bent de ridder, je blijft in het zadel zitten, maar laat de teugels af en toe
wat vieren. Vandaar dat ik vandaag op mijn deur heb getekend: Work like a
captain, play like a pirate. Zo laat ik me deze week soms nét iets meer
inspireren door het eerste deel en soms wat meer door het tweede deel.
Ik las ooit over iemand dat ie vond dat mensen die allerlei spreuken
op muren kalken, graag zo zouden willen leven en dat nodig hebben. Ik zou het
net iets anders willen formuleren. Ik laat me inspireren door boeken en
teksten, waardoor er in mij zaadjes worden geplant, de zaadjes wortelen door op mijn kussentje een stille geest te cultiveren en de bloemen groeien en krijgen
kleur door mezelf er op een vrolijke manier aan te herinneren. ♥ voor meer inspiring quotes
kijk op mijn pinterst pagina.